Verslaving als geschenk » Blog Archive » hoe onstaat zoiets als verslaving nou eigelijk….?

hoe onstaat zoiets als verslaving nou eigelijk….?

Posted by Dees on januari 05, 2010
Geen rubriek

Werkgroep Buitenveldert / A.J.Ernststraat 112 / Amsterdam

57e verslag – ma. 28.12.09 – 13 deelnemers.

Om 20 uur opent de gespreksleider de bijeenkomst en heet de aanwezigen welkom, speciaal degeen die vanavond zijn eerste groepsavond beleeft, hetgeen ertoe leidt dat de gespreksregels van de groep worden voorgelezen. Het verzorgen van een schriftelijk, geanonimiseerd verslag geschiedt conform de gewoonte door K, terwijl L de gespreksleiding voor zijn rekening neemt. Aldus neemt L het woord en vraagt een voorstel ter bepaling van het gespreksonderwerp. Hiervan maakt A gebruik, hij zegt:

Volgens mij is hier aan tafel de grootste gemene deler ‘het misbruik van middelen’, dat geldt in ieder geval ook voor mijzelf, maar de vraag houdt me bezig hoe dit volgens eenieder afzonderlijk nou eigenlijk is ontstaan? – en hoe is de situatie nu – en hoe ga je dan nu om met omstandigheden, die je vroeger zo hinderden?; zelf denk ik veel na over het achter dat alles verscholen leefprobleem. Is het mogelijk het gesprek van vanavond rondom dit thema op te bouwen?

Uit de reacties blijkt dat hiermee het onderwerp voor de avond is bepaald. Als eerste krijgt B de gelegenheid zijn persoonlijke associaties te formuleren; hij zegt:

B. Hoe meer ik erachter kom, waardoor ik ooit ben gaan gebruiken, hoe minder ik opnieuw begin – toch was ‘t blijkbaar nodig om mezelf te onderzoeken, maar door ‘t gebruik ben ik kennelijk niet tot de kern doorgedrongen – nog steeds gaat dit proces door – maar ik krijg wel het gevoel dat ik bezig ben veel te ontdekken – nu pas leer ik mezelf kennen: ik ervaar een enorme omslag in het contact met anderen – nodig is steeds weer dezelfde confrontatie aan te gaan – en dat geeft heftige emoties – met dit verschil dat ik nu niet meer hoef te gebruiken – naar alles durf te kijken – onder ogen durf te zien….

C. Voor mij is het onderwerp zeer ‘bespreekbaar’ – voor mij ook zit ‘verslaving’ niet in nare dingen, maar ‘gewoon’ omdat je er zin in hebt – een soort ‘gewoontevorming’ – net zo iets als op een autobeurs met kleine (speelgoed-)autootjes – zin hebben in – heb dat met meer dingen – bij mij wordt normale behoefte op den duur herhaling, grager willen – overmaat in gebruik – zo ook mijn gokken – een beetje als een koorddanser met een vangnet – niet gespannen – een beetje uitglijden – niet boos worden – en dat heeft me erg stabiel gemaakt: ‘ik ga gokken als ik dat wil’ – doorknippen van het oorzakelijk verband – hoe meer ik dit aan tafel hoor, des te onafhankelijk ik mij voel.

D. Ik voel me altijd stabiel – vrij neutraal ook, tot m’n wereld op z’n kop ging staan en paniek in mezelf ontstond – ben toen m’n eigen dokter geworden – de reden van m’n verslaving was duidelijk – maar ik moest wel een grote barriere voor mezelf rond mij optrekken – toch kan er van alles mis gaan – wil ook veiligheid organiseren – ben erg geschrokken van het feit dat ik niet echt stabiel bleek te zijn – eigenlijk nog steeds – paniek kwam onverwacht – want ik ben best zelfverzekerd – is dus een aandachtspuntje..

E. Ik heb met kerst allerlei genomen: melk – thee – alleen ‘gevierd’ nu voor ‘t eerst zonder moeder – beperk me liever tot het hier en nu – vroeger had ik veel wisselende stemmingen – was erg chaotisch – ook allerlei wisselende dranken geprobeerd – heel lang periodiek gedacht aan drank – werd al onrustig vanwege het moeten stoppen na 1 drankje – werd daar ook steeds moeier van – nu kan ik hier zitten en heb een kans om verder te komen / gokken heb ik ook geprobeerd, maar drank is veel moeilijker – moet leren met m’n emoties om te gaan – moet misschien toch m’n huisarts bellen – m’n buurman heeft een blow-probleem – hij stond opeens met een fles wijn aan de deur, ik heb dat afgewezen – ik heb vrienden uit Twente, die ook drinken, maar daar wil ik geen contact mee – leer dus wel ‘nee’ te zeggen – als ik nu een kleine terugval krijg, heb ik de volgende dag een vreselijke klap – wil het graag klein houden – vind het dus ook moeilijk om te zeggen wat ik over een jaar zal doen.

G. 2 weken geleden was het de laatste keer mis – weet ook precies wanneer ik de 1e keer dronken was – m’n 1e ervaring was op m’n 14e jaar – op de boot op ‘t Ysselmeer – later ben ik constant geconfronteerd met drank – ben altijd temidden van drank geweest – familie – vrienden – ben zo opgegroeid – ‘s ochtends vooral is het erg – overlegde met m’n huisarts – werd opgenomen – heb toen ook 10 jaar niet gedronken – ben toen weer begonnen – was vanmiddag bij m’n huisarts, die vroeg: ‘wat wil je zelf?’ – mijn terugval komt altijd na een tegenvaller – m’n huisarts zegt: ‘blijf naar de groep gaan’ – ‘ik vind dat je dat niet nodig hebt’ (zegt die huisarts) – zegt verder: ‘zet die fles nu gewoon terug als je familie wel drinkt – intussen ben je 57 en gezond – hou je kop rechtop – je weet dat je het zonder drank kunt – ieder mens heeft recht op een terugval – dat mag dus – ik roep je af en toe op.’ Dat geeft mij een opluchting – hij kan ‘t zeggen – maar ik moet ‘t doen.

H. Ik aarzel op de vraag hoe ‘t precies gekomen is – maar vraag me ook af hoe belangrijk dat is – spelen bij het ontstaan aanleg en/of omstandigheden mee? Dat geldt toch ook met ketting-roken? Is de vraag eigenlijk relevant – belangrijkste is immers de ontdekking dat je ook zonder kunt doorgaan – essentie is deze gewoonte te kappen – de worsteling van ‘t begin is vreselijk – simpel: heb ‘t meeste aan ‘t inzicht dat ‘t besef is doorgedrongen dat ‘t geen enkele moeite kost ‘niet te drinken’ en te weten dat de aandrang tot gebruik steeds minder wordt.

I. Hoe ‘t begonnen is, weet ik niet – 30 jaar lang heb ik veel plezier gehad – daarna ging het mis – toen kon ik niet meer stoppen – werd opgenomen – dacht: in 3 – 4 dagen schoon te zijn en dan weer ‘gewoon’ door te gaan – zo is het ook gegaan – maar tot slot kwam er een crisis-opname in de Jellinek – toen ging de wereld open, door de geadviseerde optie ‘niet meer te zullen drinken’ – het leek me een leuke sport dat eens te proberen – toen kwam ook het contact met mensen in de groep, die erin slaagden ‘niet meer te drinken’ en een soort omslag in mezelf. Nu denk ik: de basis van elke omslag is de ‘onmatigheid’; kortom, je hebt de keuze doorzuipen en doodgaan of die afstand verlengen – ik dacht ook aan de kreet ‘een gezonde ziel in een gezond lichaam’ – merkte ook na 1,5 jaar weer beter te kunnen slapen – heel langzaam voelde ik het besef ontstaan: de verslaving op schoot te nemen – niet te bevechten – en dan te ontdekken dat rust in mezelf ontstaat / weten dat ‘hij’ er is – en nu al weer jaren – maar dat het niet nodig is te gaan vechten – de truc is vrij egoistisch – maar ik heb het nu leuker dan toen ik dronk – sta redelijk op de grond en maak me niet druk.

J. ik was niet hard genoeg – ben verkeerd gestuurd – heb eerst geprobeerd te zoeken naar het begin van het uit de bocht vliegen – maar dat leverde geen oplossing – eigenlijk zoek ik dus stukje bij beetje hoe ‘t bij mij zit en waar geen ruimte is voor drank en drugs – ik wil zijn wie ik ben en daar ook voor uitkomen – probeer ‘t ontspannen aan te pakken en ben best wel heel gelukkig – was een vreselijke losbol/misbruiker – maar… ik heb ook vertrouwen en geloof dat je erover heen groeit – ik hoef ook niet de hele dag bezig te zijn met m’n ‘verslaving’…..

K. bij het opgroeien heb ik nooit te maken gehad met iets wat op verslaving leek; ik maakte natuurlijk wel volwassen mensen mee, maar er was in die tijd eigenlijk niets om je bij te ontspannen. Door de oorlog was het leven in dat opzicht dus heel overzichtelijk. En toen die eindelijk eens een keer was afgelopen, werd iedereen blij, maar voor de rest bleef het armoe troef. Dat lijkt wel gezond, maar het nadeel is dat je dan ook nergens aan kunt wennen. Ik herinner mij daardoor ook heel goed de eerste keer dat ik met drank in aanraking kwam. Dat was op een soort schoolfeestje bij iemand thuis. Ik kreeg een glas wijn en toen nog een en toen nog een, en ik stond opeens te zwaaien op mijn benen, en dronk nog een glas; en werd tenslotte heel gewoon misselijk en ben naar buiten gehold en gaan overgeven. En dat is de manier waarop ik met drank heb leren omgaan. Snel drinken en snel ziek worden. Lekker was het nooit. Maar het veranderde wel de wereld om mij heen. En ik dacht dan ook niet verder. Drank betekende dus vanaf het begin: veel, meer en nog meer, en ziek en slapen. Maar ook het einde van nare gedachten waar ik vol van was. Dit alles kon zich voortzetten omdat ik na school vervroegd in militaire dienst ging, waar ik gedurende 18 maanden dit patroon zo goed als mogelijk heb voortgezet. En trouwens ook later toen ik ging studeren, trouwde en tenslotte op een groot kantoor een kans kreeg: dat duurde acht jaar – was inmiddels 35 jaar en blijkbaar rijp voor werkelijke verandering: het grootste geschenk van mijn leven – een nieuwe wereld ging open – met beide handen heb ik de mogelijkheden aangegrepen: de kliniek – de A.A. – later de Buitenveldert : mijn leven is toen volstrekt gekanteld en vanaf dat moment ben ik gaan ‘leren’ en ik geloof dat dat pas ophoudt bij de laatste ademtocht en dat maakt het hele leven absoluut indrukwekkend en de moeite waard.

L. bij ons thuis waren canasta en asperges met ham en allerlei soorten likeur – een rolluik met een eindeloze rij flessen met knopjes waarvan je een schok kon krijgen – een voorbeeld van veel drinken heb ik niet gehad – maar ik ging wel kijken en proeven van wat overbleef – kennelijk had ik interesse – met m’n 18e ging ik in dienst – bier vond ik vies – weer later volgde het studentenleven – nog weer later raakte ik verslaafd – heb dat wel beseft – had ‘s ochtends vergaderingen met drank – nog weer later trad de bedrijfsarts op – ben toen naar de groep gestuurd en later naar de kliniek in Den Haag – daar concludeerde de psycholoog: ‘leefprobleem’ – aansluitend beleefde ik het stadium van ‘droogdrinken’= doodvermoeiend – mooi verhaal gehoord: gecontroleerd drinken: eens per week in een restaurant 2 glaasjes = is niet leuk – makkelijker is niet-drinken dan af en toe een beetje – weer gebrek aan grensbewaking – moest nieuw eigen leefprogramma ontwikkelen – grenzen duidelijker maken – heel gemakkelijk zou ik ‘koop’-verslaafd kunnen zijn – heb een vrind die eerst klokkenfanaat was en nu horloges verzamelt. Een psycholoog adviseert eerst inzicht in jezelf te ontwikkelen en te weten hoe en wanneer je je prettig voelt, incl. het ontdekken van lasten en daarmee te leren kappen + vervolgens het mijden van onveilige situaties, incl. avonden waar veel gedronken wordt, onder het motto: eenieder moet zijn eigen weg vinden = en dat is niet saai, want het leven wordt pas interessant als je niet meer gebruikt.

M. (nieuweling): mijn verslaving startte toen ik met m’n 1e glas begon – ik had altijd een goede reden om te drinken – heb ook lang gedacht dat ik gecontroleerd kon drinken – tot ik echt vastliep – ben toen bij de AA gekomen – mijn leven werd toen opeens anders – naast drankverslaving, kende ik ook andere veslavingen (roken en werken). Het was absoluut nodig om daarop grip te krijgen – dus niet meer toegeven aan dwang – en wat bleek: die last viel eigenlijk wel mee – en dwangmatig spa drinken hoeft ook niet meer: het lukt al lang: vandaag niet drinken – dat kan ik wel overzien – hoeft ook niet – gewoon ‘t eerste gebruik laten zitten – ik wilde eerst luisteren maar dit toch ook zeggen.

Hiermee is de ronde voltooid en krijgt A de gelegenheid te reageren:

A. niet drinken is inmiddels voor mij heel vanzelfsprekend geworden, namelijk toen ‘t mij waard werd om bij mijn kern te komen (moest immers stoppen met wat mij steeds verder van mijn kern afbracht) – het is een afdaling in mijzelf – ik ga denken aan waarom drinken zo’n doom is geworden: ‘nooit genoeg’, in de ogen van mijn vader – pijn dronk ik weg – raakte dan ook verder van mijn kern af – drinken was wel duidelijk – drinken was eigenlijk ondragelijk maar ik ging er mee door – nu is niet drinken: fantastisch – merk dat dagelijks = basis + rust + maar ook miljoenen anderen tobben – nu mijn sleutel: ik hoef niet meer anders te zijn dan ik ben – hoef me niet meer groot te houden – hoef niet meer veel ballast te verliezen – praat daarover met een handje vol mensen die nog van mij houden – het leven is kleiner geworden – is ok – kan nu beter met mezelf omgaan – peuleschil om zonder drank door te gaan – heb veel verloren.

A wordt bedankt voor het onderwerp en de overigen voor hun reacties, waarna een ieder
een financieele bijdrage in de groepspot deponeert. Tenslotte wordt de bijeenkomst gesloten om 21.50 uur.

Amsterdam, 4 januari 2010.

No comments yet.

Leave a comment

WP_Big_City

Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.